بررسی عوامل موثر امنیت غذایی بر کاهش فقر روستایی ( مطالعه موردی : شهرستان کوهدشت )

مفهوم امنیت غذایی بسیار گسترده است و به وسیله تعامل دامنه ای از عوامل زیست شناختی، اقتصادی، اجتماعی، کشاورزی و فیزیکی تعیین می شود. امنیت غذایی مستلزم عرصه ی کافی مواد غذایی در سطح کلان و توزیع عادلانه به منظور دست یابی همه به آن می باشد و مولفه های مشخص آن عبارت از موجودی مواد غذایی، دسترسی به مواد غذایی و استفاده از مواد غذایی می باشد و در حقیقت سنگ بنای یک جامعه ی توسعه یافته و عنصر اصلی سلامت فکری، روانی و جسمی اعضای آن به شمار می رود بدون شک امنیت جوامع تا حدودی وابسته با امنیت غذایی است. با گذشت زمان، جمعیت انسانی روز به روز در حال افزایش و به تبع آن شرایط اقتصادی در حال تغییر و منابع در دسترس، در حال کاهش است و انسان ها برای برآوردن نیازهایشان اقدام به بهره برداری هر چه بیشتر می کند که کمبودها سبب فقر روستایی می شود. در مطالعات کلان اقتصادی و در اولین برخورد می توان مسئله فقر و محرومیت را از یک طرف به رشد اقتصادی و از طرف دیگر به درجه عدم تعادل در الگوی توزیع درآمد یا ثروت جامعه مرتبط کرد رشد و توسعه اقتصاد در مناطق روستایی به عنوان یکی از عوامل اصلی در کاهش فقر روستایی نقش مهمی ایفا می نماید. با توجه به مطالب یاد شده در زمینه اهمیت فقر و امنیت غذایی و شناسایی افراد فقیر، در این مطالعه به بررسی وضعیت فقر و امنتی غذایی خانوارهای روستایی منطقه اولادقباد پرداخته شد. محدوده مکانی این تحقیق منطقه روستایی با مساحت 13250 هکتار دارای پنج روستایی نامجو، تکیه دیالی، سر کوره نور خدا، جعفر آباد و میان مله می باشد. برای رسیدن به اهداف مطالعه پرسشنامه های به صورت تصادفی در بین مردم روستایی اولادقباد توزیع گردید. از نظر زمانی مطالعه ما محدود شده به دوره بیست سال ( 1372-1392) است و موضوعی تاکید می کند به بررسی عوامل موثر امنیت غذایی بر کاهش فقر روستایی ( مطالعه موردی : شهرستان کوهدشت ) می باشد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد رابطه معنی داری بین فقر روستایی و امنیت غذایی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فقر روستایی ، خط فقر ، امنیت غذایی ، روستای اولادقباد