مقایسه تمایزیافتگی خود در نوجوانان خانواده های چند فرزند و تکفرزند

این پژوهش با هدف مقایسه تمایز یافتگی خود در بین نوجوانان خانواده های تک فرزند و چند فرزند شهر خرم آباد صورت گرفت. روشپژوهش رابطه ای از نوع علی – مقایسه ای است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر دوره ی متوسطه ی اول و دوم شهرخرم آباد در سال تحصیلی 95-94بود. حجم نمونه شامل 150نفر دانش آموز از خانواده های تک فرزند که به صورت نمونه گیری در دسترس،و 150 نفر دانش آموز از خانواده های چند فرزند که متناسب با افراد تک فرزند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اینپژوهش، پرسشنامه تمایز یافتگی (اسکورون 2000 )بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصه ای آمار توصیفی (میانگین و انحرافمعیار) و از آزمونهای آمار استنباطی ( تحلیل واریانس تک متغیره) استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین میزان تمایزیافتگینوجوانان خانواده های تک فرزند و چندفرزند تفاوت معناداری وجود دارد (P=1/110 )بدین معنی که میزان تمایزیافتگی در نوجوانان خانواده-های چند فرزند بالاتر از نوجوانان خانواده های تک فرزند بود. با نگاهی به نتایج حاصله توجه به نقش مطلوب همشیرها در بالا بردن رشد شناختی،عاطفی یکدیگر و بالا بردن استقلال عاطفی و همچنین تأثیر شیوه ی برقراری ارتباط مناسب والدین با فرزندان جهت افزایش میزان تمایزیافتگیاحساس میشود.

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی ، تک فرزند ، چند فرزند ، نوجوانان