اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بررویکرد شناختی رفتاری بر پذیرش اجتماعی، خودانگاره و انگیزش کودکان پیش دبستانی

بازیدرمانی محیط مناسبی برای فعالیت های کودک فراهم میآورد که میتواند همزمان با آزاد و غیر محدود کننده بودن قابلکنترل هم باشد. براین اساس، درمانگر قادر خواهد تضمینی در مورد تواناییهای کلی کودک در زمینه تخیلات و ادراکات فردی واجتماعی به دست آورد. درمانگر برای اینکه بتواند تغییراتی در رفتارهای کودک ایجاد کند بایستی تا حدامکان اطلاعات بیشتری درمورد او به دست آورد. هدف پژوهش برری اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر پذیرش اجتماعی،خودانگارهو انگیزش کودکان پیش دبستانی بود.طرح پژوهش یک طرح نیمه آزمایی از نوع پیش آزمون پس آزمون پیگیری یک ماهه باگروه کنترل بود.یرای انجام پژوهش از میان کودکان پیش دبستانی شهر زاهدان 10 کودک به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخابشدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند.هر دو گروه با استفاده از پرسشنامهپذیرش اجتماعی (YCSD) و پرسشنامه خودانگاره و انگیزش ارزیابی شد. بازی درمانی در گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه ایاجرا شد.برای تحلیل از کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بازی درمانی پذیرش اجتماعی، خودانگاره و انگیزشگروه آزمایش را در مرحله پس آزمون و پیگیری ارتقاء داده بود.همچنین نتایج نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختیرفتاری می تواند به عنون روشی کارآمد برای ارتقاء پذیرش اجتماعی، خودانگاره و انگیزش کودکان پیش دبستانی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، شناختی رفتاری ، پذیرش اجتماعی ، خودانگاره و انگیزش ، کودکان ، پیش دبستانی