علل توسعه ناتو در خلیج فارس و ارتباط آن با شورای همکاری خلیج فارس

حضور ناتو در منطقه خلیج فارس به شکل رسمی بعد از طرح همکاری استانبول در سال 2002 وانعقادقراردادهای امنیتی با کشورهای منطقه سبب حضور ناتو در محیط امنیتی کشورهای منطقه وایران گردیده است.حضور ناتو درمنطقه با ابراز تمایل کشورهای عرب منطقه برای ایجاد توازن قوای منطقه ای در برابر ایران می باشد. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس به دلیل قرار داشتن درکنار کشور قدرتمند ایران وضعیف بودن این کشورهااقدام به دعوت ازناتوبرای حفظ نظام حکومتی خود و افزایش قدرت نظامی کردند این ایده درچهارچوب نظریه رئالیسم ساختاری بررسی شده است ناتو با تغیر ماهیت خود از ن امی –دفاعی به دفاعی –امنیتی برای دفاع از کشورهای شورای همکاری خلیج فارسبعداز حادثه یازدهم سپتامبر 2001 ومطرح شدن موضوع مبارزه با تروریسم وسلاح های کشتار جمعی در طرح همکاری استانبول در سال 2002 اقدام به همکاری با کشورهای شورای همکاری خلیج فارس نمودوبه صورگوناگون از جمله آموزش نظامی ؛فروش تسلیحات نظامی و در اختیار گرفتن پایگاه های نظامی در کویت ؛قطر وبحرین کرده است که البته این حضور ناتو در منطقه خلیج فارس بیشتر در حمایت از رژیم غاصب صهیونیستی وبهره برداری از منابع ننتی منطقه صورت گرفته است والبته چالشهایی را برای کشورهای منطقه ازجمله ایران گردیده است ازجمله افزای نظامی گری درمنطقه و ایجاداختلاف و شکاف بین کشورهای عرب منطقه با ایران از طریق مطرح کردن موضوع انرژی هسته ای ایران وسلاح های هسته ای به این اختلافات دامن زده است که در نهایت به ضرر ایران وکشورهای منطقه تمام شده است

کلیدواژه ها:

واقع گرایی ساختاری ، ناتو ، تروریسم ، انرژی ، امنیت