نگاهی به مبانی سلامت معنوی در دیوان حافظ و مثنوی مولوی

؛(غلام همت آنم که زیرچرخ کبود، زهر چه رنگ تعلق پذیر آزاد است. این مقاله با عنوان ((نگاهی به مبانی سلامت معنوی در دیوان حافظ و مثنوی مولوی)) ابتدا به ملاک های سلامت روانی از دید روانشاسان می پردازد و سپس این معیارها را در آثار دو شاعر بزرگ ادب فارسی می کاود. ادبیات فارسی سرشار از مطالب معنوی است مخصوصاً دو اثر سترگ حافظ و مثنوی به اعتراف بزرگان، نوعی تفسیر قرآن به حساب می آیند که در آنها آگاهی، پذیرش واقعیت، قانع بودن در هر زمان و موقعیتی، توبه نمودن از کردار زشت، توکل به پروردگار هستی، آزادی از تعلقات مادی و ... با زبانی رسا، جذاب و دلنشین بیان شده است. انسان ها دنبال سعادت و نیک بختی در این جهان هستند و خداوند روش رسیدن به این هدف را در دنیا و آخرت در قرآن کریم برای بشر بیان نموده است. حال این شعرا و ادبای بزرگ فارسی زبان، با استفاده از کلام هدایتگر الهی راه خوشبختی بشر را در جای جای آثار خود به زبانی ساده و همه فهم در قالب زیباترین و تأثیرگذارترین اثر بشری یعنی شعر، برای انسان ها به یادگار نهاده اند. این نوشته با روش توصیفی و تحلیلی معیارهای رسیدن به این امر مهم معنوی را در دو اثر برگرفته از کلام وحی، بررسی و برخی از آنها را با توجه به محدودیت مقاله، عرضه می نماید.

کلیدواژه ها:

سلامت معنوی ، کلام وحی ، دیوان لسان الغیب ، مثنوی مولوی