بررسی نقش برنامه درسی معنوی در سلامت روان

تعلیم و تربیت در زندگی بشر، مهم ترین و اساسی ترین جنبه زندگی است. در باب اهمیت تعلیم و تربیت، می توان گفت که فراهم آمدن زمینه رشد و کمال معنوی و باطنی آدمیان بیش از هر چیز مدیون نهاد تعلیم و تربیت است، زیرا در سایه تعلیم عقاید هستی شناختی و ارزش شناختی صحیح و بر طبق ارزش های پسندیده اخلاقی و حقوقی، می توان خداپرستی و کمال معنوی و سلامت روح و روان انسان ها را گسترش داد. برای سوق دادن تعلیم و تربیت در این جهت، سازوکارهایی لازم است که از مهمترین آنها وجود برنامه درسی معنوی در نظام آموزشی است. چنین برنامه ای با داشتن اهداف، اصول و روش های مشخص، می تواند راه را برای پرورش انسان هایی متکامل و الهی هموار سازد. برنامه درسی معنوی خواهان نیل به سطوح عالی آگاهی، معنی دار کردن زندگی و درک رابطه با وجود متعالی و تدثیر گذار بر زندگی است. امروزه در نقش و وظایف برنامه درسی بسیاری از کشورهای جهان دگرگونی های عظیمی رخ داده است. این تحولات باعث شده تا علاوه بر نقش سنتی برنامه درسی یعنی آموزش صرف و رشد مهارت هایی مانند خواندن و نوشتن و اکتساب دانش، به نقش آن در سلامت روان انسان توجه شود. بنابراین در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به بازنمایی برنامه درسی معنوی و نقش آن در سلامت روان پرداخته شد و به این نتیجه رسیدیم که بین برنامه درسی معنوی و سلامت روان ارتباط مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، برنامه درسی معنوی ، سلامت روان