رابطه هوش هیجانی، هوش اجتماعی و هوش معنوی با مدیریت خشم در دانش آموزان شهر خرم آباد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی، هوش اجتماعی و هوش معنوی با مدیریت خشم در دانش آموزان شهر خرم آباد است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر خرم آباد در سال تحصیلی 1393-1392 است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای تعداد 290 نفر از مدارس مختلف بر اساس جدول مورگان برای نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف بنیادی و از نظر جمع آوری اطلاعات، میدانی است. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودگزارشی هوش معنوی (SISRI-24)، پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ، مقیاس هوش اجتماعی ترومسو و پرسشنامه نحوه ی مدیریت خشم بود. روایی و پایایی این پرسشنامه ها در وضعیت مناسبی قرار دارد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آزمون های ماتریس همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودانگیزی، خودآگاهی، خود کنترلی، و مهارتهای اجتماعی با مدیریت خشم رابطه مثبت و در سطح 0/01 معنادار است. همچنین بین پردازش اطلاعات اجتماعیف مهارت های اجتماعی، آگاهی اجتماعی و مدیریت خشم رابطه مثبت و در سطح 0/01 معنادار است. علاوه بر این بین هوش معنوی و مدیریت خشم رابطه مثبت و در سطح 0/01 معنادار است. همچنین هر هفت مؤلفه ابعاد هوش معنوی و هوش هیجانی توانستند، میزان مدیریت خشم را در دانش آموزان پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، هوش معنوی ، هوش اجتماعی ، مدیریت خشم