تحلیل رابطه هوش معنوی و انگیزش پیشرفت در دانشجویان دانشگاه اصفهان

افراد زمانی هوش معنوی را به کار می روند که بخواهند از ظرفیتها و منابع معنوی برای تصمیم گیری مهم و اندیشه در موضوعات وجود یاتلاش در جهت حل مسائل روزانه استفاده کنند. انگیزش پیشرفت میل و اشتیاق و یا کوششی است که فرد برای دستیابی به یک هدف یا تسلط بر اشیا و امور یا افراد و اندیشه ها و رسیدن به یک معیار متعالی از خود ابراز می دارد. یکی از عوامل مهم در پیشرفت دانشجویان به شمار می رود. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش معنوی با انگیزش پیشرتف دانشجویان می باشد. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 200 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. از پرسشنامه هوش معنوی ناصری با 97 گزینه و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس با 29 گزینه به عنوان ابزار پژوهش استفاده شده است داده ها پس از تصحیح و نمره گذاری توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصله از این پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی و انگیزش پیشرفت دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد با سطح معناداری 0/01 و ضریب همبستگی 0/829 بنابراین فرض وجود رابطه بین هوش معنوی دانشجویان و انگیزش پیشرفت آنها با بیش از 99 درصد اطمینان تایید می شود. همچنین بررسی و تحلیل رگرسیون ارتباط مولفه های هوش معنوی خود:اگاهی، متعالی، تجارب معنوی ، شکیبایی و بخشش با انگیزش پیشرفت نشان داد که به ترتیب مولفه های خود آگاهی متعالی R2=/68 شکیبایی R2=/66 تجارب معنوی R2=/65 و بخشش R2=/61 دارای بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی برای متغیر انگیزش پیشرفت هستند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، انگیزش پیشرفت