اصل برائت در گذر زمان و تاثیر آن بر حقوق

اصل برائت که به عنوان یکی از مهمترین و اساسی ترین اصول حاکم بر یک نظام دادرسیعادلانه محسوب می شود، به این معنا است که متهم از همان اولین مرحله ای که در معرض تعقیب و اسناد اتهام قرار می گیرد، بی گناه فرض می شود بدون اینکه هیچ تکلیفی به اثبات بی گناهی خودداشته باشد و این تکلیف برعهده مقام تعقیق است که تمام عناصر متشکله اتهام وی راماورای هرگونه شک و شبهه معقول به اثبات برساند. اصل برائت به لحاظ اهمیت بسیاری زیادی که دادرسی های کیفری و در جهت تضمین حقوق متهم دارد در اسناد بین المللی و قوانین و رویه های قضایی کشورهای مختلف از جایگاه ویژه ای برخورداراست به گونه ای که در بسیاری از اسناد بین المللی به رسمیت شناخته شدهاست از جمله در اعلامیه جهانی حقوق بشر، اعلامیه اسلامی حقوق بشر میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، کنوانسیون آمریکایی حقوق بشر کنوانسیون آفریقایی حقوق بشر و اساسنامه دیوان کیفری بین المللی به عنوان یکی از مهمترین اصول مسلم حقوقی پیش بینی شده است از مهمترین آثار این اصل در ارتباط با حقوق دفاعی، متهم، تکلیف مقام تعقیب به اثبات عناصر متشکله از جرم اتهامی، عنصر مادی، عنصر معنوی و همچنین عنصر قانونی می باشد به این معنا که مقام تعقیب باید اتهام انتسابی را ماورای هرگونه شک و شبه معقول به اثبات برساند، لذا برای متهم تکلیفی به ارائه دلیل جهت اثبات بی گناهی خود ندارد از دیگر آثار اصل برائت الزوم تامین امکانات لازم برای متهم حهت دفاع از ح خود از قبیل حق داشتن وکیل، حق برخوردرای از مساعدت رایگاه مترجم حق برخورداری از یک دادرسی منصفانه مستقل و بی طرفانه حق سکوت، مصونیت در مقال خوداتهامی ، حق احضار، جرح شهود و.. می باشد.