نقش خوش بینی تحصیلی و تابآوری روانشناختی در پیش بینی خودناتوانسازی تحصیلی

هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش خوش بینی تحصیلی و تابآوری روانشناختی در پیش بینی خودناتوانسازی تحصیلی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 95-94 بود. جامعه، نمونه و روش نمونهگیری: جامعه این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 95-94 تشکیل مید ادند که تعداد آنها بر اساس آماری که از معاونت آموزشی دانشگاه مربوطه گرفته شد برابر با 12346 دانشجو بودند. نمونه این پژوهش شامل 400 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 93-94 بودند که با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند(حجم نمونه با توجه به جدول مورگان برآورد شد(. ابزار: برای گردآوری دادهها از ،) پرسشنامه خوش بینی تحصیلی شیرر و کارور 1985 مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون 2003 و خودناتوانسازی تحصیلی میگلی 2000 ، استفاده شد. نوع پژوهش و روش تجزیه و تحلیل: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و دادهها با روشهای آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(ضریب همبستگی ساده، رگرسیون تک متغیری، رگرسیون چندگانه، معناداری ضرایب همبستگی چندگانه) تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین میانگین نمرات نمونه مورد مطالعه در متغیر خوشبینی تحصیلی در سطح a<0/05 با میانگین جامعه تفاوت معناداری وجود ندارد ولی در متغیرهای خودناتوانسازی تحصیلی و تابآوری روانشناختی این تفاوت معنادار بود. همچنین یافتهها نشان داد که در سطح p<0/05 رابطه بین خوشبینی تحصیلی با خودناتوانسازی تحصیلی و تابآوری روانشناختی با خودناتوانسازی تحصیلی منفی و معنادار بود. علاوه بر این یافته ها نشان داد که متغیرهای پیشبین به طور کلی 23 درصد از واریانس متغیر ملاک(خودناتوانسازی تحصیلی) را تبیین میکنند و از بین متغیرهای پیشبین، خوشبینی تحصیلی بهترین پیش بینی کننده خودناتوان سازی تحصیلی بود. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت نقش متغیرهای خوش بینی تحصیلی و تابآوری روانشناختی در پیش بینی خودناتوانسازی تحصیلی بود. بنابراین چنانچه با استفاده از روشهای آموزشی و غیره بتوان میزان خوش بینی تحصیلی و تابآوری روانشناختی را افزایش داد میتوان سطح خودناتوان سازی تحصیلی را به میزان قابل ملاحظهای پایین آورد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی تحصیلی ، تابآوری روانشناختی ، خودناتوانسازی تحصیلی