مفاهیم مدلها و رویکردهای کیفیت در برنامه درسی آموزشی عالی

آموزش عالی با پیشینه ای به قدمت بیش ازهشت سده ، به عنوان نهادی کلیدی مورد توجه خاص ملتها ودولتهاست و به جرات می توان گفت درمیان نهادهای اجتماعی واقتصادی که ظرف چند سال اخیر پا به عرصه وجود گذاشته اند ، تنها تعداد انگشت شماری توانسته اند ، مانند دانشگاه ها دوام بیاورند وپایدار بمانند. نظام آموزش عالی به عنوان پدیده ای هدفمند دارای دو بعد کمی وکیفی است که رشد متعائل ومتوازن آن نیزباید هر دوبعد کمی وکیفی به موازات یکدیگرباشند . رشد وگسترش کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به کیفیت ، مسایلی مانند ترک تحصیل ، اضافه ، عرضه ، نیروی انسانی متخصص وعدم فرصت جهت خلاقیت و در نهایت اتلاف منابع مالی وانسانی را به وجود می آورد . کیفیت آموزشی وپژوهشی ازجمله دغدغه هایی است که همیشه نظام های دانشگاهی برای دستیابی به آن تلاش می کنند؛ کوشش های قابل توجهی نیز درزمینه ارتقای مستمرکیفیت آموزش عالی و دستیابی به هدف های نظام های دانشگاهی در دو دهه اخیر، دربسیاری ازکشورها به عمل آمده است. ارتقا وبهبود کیفیت آموزش هدف متعالی هرنظام آموزشی است که دست نیافتن به هدف ، باعث به هدر رفتن منابع اقتصادی ، زوال اعتماد به نفس وتزلزل شخصیت فردی واجتماعی فراگیرندگان می شود. در این مقاله رویکردهایی ازجمله ، رویکرد مبتنی برهدف ، مدیریت و مصرف کننده ، نظر متخصصان ، بررسی تخصصی رسمی واختلاف نظر متخصصان ، طبیعت گرایانه ، مشارکتی وآگاهی ازارزشیابی کیفیت در کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، کیفیت ، رویکرد ، مدل