بررسی ارتباط بین مهارت های ارتباطی با رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل مطالعه موردی شهرستان گچساران

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه مولفه های جنسی با رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل شهرستان گچساران است. بدین منظور 200 نفر از زنان مبتنی بر هدف انتخاب شدند و آزمونهای رضایتمندی زناشویی انریچ و همچنین مقیاس بازنگری شده دلبستگی بزرگسال کولنیزورید ( 1990) RAAS بر روی آنها اجرا شد. پس از جمع آوری اطلاعات از روشهای آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی توافقی ، مجذور کا X2 و آزمون t برای مقایسه میانگین های مستقل ) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که : زنان متأهل با مولفه های جنسی ایمن ، از رضایتمندی زناشویی بالاتری برخوردارند و برعکس یعنی دانشجویانی که از سبک های دلبستگی نا ایمن اجتنابی و دوسوگرا برخورداربودند ، میزان رضایتمندی زناشویی آنان نیز بطور معناداری کمتر از افراد ایمن بود. این یافته با بسیاری از نتایج پژوهش های پیشین مطابقت دارد بدین معنا که در وهله نخست، کیفیت روابط بهتر به وسیله همسرانی گزارش می شود که هر دو دارای دلبستگی ایمن اند در مرتبه بعد، توسط زوجهایی گزارش می شود که یکی از آنها دارای دلبستگی ایمن است. همچن ین نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سبکهای دلبستگی دانشجویان متأهل مؤنث با مذکر تفاوت معنی داری وجود ندارد اگرچه زنان از سطح ایمنی بیشتری در روابط بین فردی و دلبستگی برخوردارند ولی تفاوتها معنی دار نیست . از نتایج دیگر این پژوهش ، نبودن تفاوت معنی داری بین رضایمندی زناشویی در دانشجویان بر اساس جنسیت است . بررسی های قبلی در مورد رضایتمندی زناشویی نیز عموماً نشان می دهد که وضعیت جنس افراد، پیش بینی کننده رضایتمندی نمی باشد

کلیدواژه ها:

مولفه های جنسی ، سبکهای دلبستگی ، رضایتمندی زناشویی ، زنان متاهل شهرستان گچساران