بررسی رابطه هوش عاطفی با کیفیت زندگی مادران دانش آموزان پسر کم توان ذهنی

هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش عاطفی با کیفیت زندگی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی بود. روش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی مورد مطالعه را تمامی مادران دانش آموزان پسر پایه ابتدایی شهرستان خوی تشکیل می داد که از میان آن ها 50 نفر از مادران با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. مادران، مقیاس کیفیت زندگی SF-36 و هوش عاطفی کراون را تکمیل نمودند . پایایی این دو مقیاس از طریق آلفای کرانباخ و روایی این دو مقیاس ازطریق همسبتگی نمره ابعاد با نمره کل احراز گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش عاطفی و کیفیت زندگی رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین، هوش عاطفی، پیش بینی کننده ی مثبت و معنی دار ابعاد کیفیت زندگی (کارکرد اجتماعی، کارکرد جسمی، بهزیستی روانشناختی، انرژی و سلامت عمومی) و پیش بینی کننده ی منفی و معنی دار بعد درد جسمانی، بعد مشکلات جسمانی و مشکلات روحی می باشد. از یافته های پژوهش، نتیجه می گیریم که هوش عاطفی بر کیفیت زندگی و ابعاد آن اثرگذار است و بایستی کارگاه های آموزشی در زمینه مدیریت عواطف، خودآگاهی، همدردی و مهارت های اجتماعی جهت بهبود کیقیت زندگی برای مادران دانش آموزان کم توان ذهنی و ارائه ی خدمات توان بخشی و آموزشی از طرف سازمان های اجتماعی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

هوش عاطفی ، کیفیت زندگی ، دانش آموزان کم توان ذهنی