نقش زنان در توسعه پایدار زیست محیطی ( مطالعه موردی نقش زنان در شرکت پالایش نفت تهران )

توسعه پایدار بدون مشارکت زنان امکان پذیر نیست. مقاله حاضر به بررسی نقش زنان در توسعه پایدار در بعد زیست محیطی به عنوان یکی از ابعاد توسعه پایدار می پردازد که در دستور کار 11 اجلاس ریو قرار گرفت و در بیانیه نهایی این اجلاس زنان به عنوان یکی از گروه های اصلی در دستیابی به توسعه پایدار در نظر گرفته شدند. بررسی های گوناگون نشان می دهد که بهترین و با صرفه ترین روش جهت ارتقاء فرهنگ سازی مصرف بهینه و جلوگیری از تخریب محیط زیست آگاهی رسانی عمومی و مشارکت افراد جامعه می باشد در این میان نقش تربیتی زنان در آموزش های حفظ اصول محیط زیست به فرزندان و ارائه روش های عملی جلوگیری از تخریب محیط زیست تاثیر قابل توجهی بر تربیت نسلی خواهد گذاشت که مراقب و حافظ محیط زیست خواهند بود. نقش زنان در مدیریت محیط زیست از جنبه های مختلف قابل بررسی می باشد از منظر تمایلات فطری ، زنان تمایل بیشتری به حفظ محیط زیست دارند و از دیدگاه تاریخی ، اجتماعی و خانوادگی زن به منزله حافظ محیط زیست شناخته شده است و از طرفی خطرات ناشی از آلودگی محیط زیست بیشتر متوجه زنان است بدلیل نوع فعالیتشان و ارتباط بیشتر آنان با محیط زیست لذا حساسیت جامعه زنان به حفاظت از محیط زیست در مقایسه با آحاد دیگر جامعه بیشتر است. مقاله حاضر پس از بررسی ادبیات مربوط به نقش زنان در توسعه پایدار در بعد زیست محیطی ، به ارائه آمار و ارقام در خصوص نقش کارمندان زن در صنعت نفت ( مطالعه موردی نقش کارمندان زن شرکت پالایش نفت تهران در پروژه های زیست محیطی و مصرف بهینه منابع آب و انرژی با رویکرد مسئولیت های اجتماعی) را در قالب مشارکت کارمندان زن در کارگروها و تیم های فنی ، تخصصی و کارشناسی هدایت پروژه های زیست محیطی با رویکرد مسئولیت های اجتماعی در یکدهه اخیر را نشان می دهد. طبق بررسی های انجام شده در دهه گذشته سهم مشارکت کارمندان زن در پروژه های زیست محیطی در مقایسه با پروژهای فرایندی پالایش نفت درصد قابل توجهی را به خود اختصاص داده است که این مسئله ناشی از گرایش فطری زنان به فعالیت های حفاظت از محیط زیست با رویکرد مسئولیت های اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

زنان ، توسعه پایدار ، ، برنامه های توسعه ، محیط زیست و مسئولیت های اجتماعی