نقش کمال گرایی در سبک های فرزندپروری و سبک های هویتی در فرزندان

هدف: رابطه ی سبک های فرزندپروری و سبک های هویتی در دانش آموزان. جستجوی هویت پیش نیاز رشد بهینه شخصی در طول زندگی است. گرچه بذرهای تشکیل کدام از آن ها بر رشد فرزندان دارند به قبلا کاشته شده اند، اما افراد تا نوجوانی مجذوب این تکلیف نمی شوند. سبک فرزند پروری: شکل دهی به شخصیت روانی و تقویت شایستگی دانش آموزان است و اهمیت به آن رفتارهای والدین در برابر طرد و سختگیری در برابر آسان گیری موجب شده است که امروزه محققان در خصوص سبک فرزندپروری والدین و تاثیراتی که هر کدام از آن ها بر رشد فرزندان دارند به بحث بپردازند و الگوهای مختلفی را ارایه دهند. اریکسون شکل گیری هویت را یکی از تکالیف اساسی و مهم خاص دوره نوجوانی می داند. هر خانواده الگوی خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش بکار می گیرد که شیوه های فرزندپروری است. کمال گرایی سعی و تقلایی است برای خود شکوفایی و تدارک معیارهای افراطی در عملکرد توام با تمایل به منظور ارزیابی کلی شاخص نزد فرداست، والدین کمال گرا با تعیین معیارهای عملکرد عالی درصدد هستند، فرزندانشان از ارتکاب اشتباهات مبرا باشند و مورد ارزیابی های منفی قرار نگیرند و تبانی احساسات آنان در رابطه با عملکرد تحصیلی شان وجود نداشته باشد. روش پژوهش: بررسی ترکیبی از دلبستگی عاطفی به والدین و تشویق فردیت و استقلال در خانواده از عوامل تعیین کننده ی رشد هویت در دانش آموزان است. یافته های پژوهش: ترکیب صمیمت عاطفی و استقلال از والدین موجب هویت رشد یافته دانش آموزان می شود و بررسی ها نشان می دهد که درجه ی متوسطی از نزدیکی عاطفی یا دلبستگی، همراه با فردیت جدایی دانش آموز از خانواده ممکن است موجب ایجاد حالت هویت موفق شود.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، سبک های فرزندپروری ، سبک های هویتی