سیاقه الاعداد و کارکرد های بلاغی آن در شاهنامه

یکی از آرایه هایی که در شاهنامه بسامد بالایی دارد ، سیاقه الاعداد است . جایگاه این آرایه را در دانش بدیع قرار داده اند اما سیاقه الاعداد پایه دستور زبانی دارد و در واقع اساس آن از همپایگی ادات در زبان شکل می گیرد. یکی از دلایل وفور کاربرد آن در شاهنامه به نوع حماسه مربوط است. حماسه متنی است که بر پایه روایت شکل گرفته است . فردوسی عمدتا در برشمردن و شمار کردن عناصر مختلف در خلال داستان از آن استفاده می کند . غیر از کارکرد زبانی، کارکرد بلاغی این آرایه در شاهنامه نیز مورد توجه است . از تکرار مصوت ها درفرایند همپایگی یک نوع موسیقی آوایی در بیت های شاهنامه ایجاد شده است . هم چنین فردوسی با استفاده بموقع از این آرایه درایجاد ایجاز و اطناب نیز استفاده هنری می کند . از حیث معنایی نیز ، این آرایه در متن نوعی انسجام معنایی به وجود می آورد . منابع اولیه بلاغت اعداد را به شمارش اسم منحصر کرده اند اما منابع جدید، صفت ،فعل و سایر اجزای جمله را نیزبه اجزای آن اضافه کرده اند .

کلیدواژه ها:

بلاغت ، آرایه ، شاهنامه ، سیاقه الاعداد ، بدیع .