بررسی ارتباط خشونت خانگی با عوارض بارداری ، جنینی و زایمانی،در زنان باردار مراجعه کننده به بخش زایمان بیمارستان ولی عصر(عج) شهرستان کازرون

خشونت خانگی علیه زنان در جهان و ایران مورد توجه بوده و آمار نسبتا بالایی را به خود اختصاص می دهد. این پدیده دارای عوامل و علل متعددی و همچنین دارای عوارض مادری و جنینی است. علیرغم اهمیت خشونت، مطالعه ای در این خصوص در شهر کازرون صورت نگرفته است و پژوهش حاضر در همین راستا انجام شد.روشها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بوده که در سالهای 95 و 96 بر روی 500 مادر باردار مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان ولیعصر (عج) شهر کازرون صورت گرفت. اطلاعات توسط یک پرسشنامه محقق ساخته حاوی داده های دموگرافیک،عوارض بارداری، جنینی و زایمانی در حاملگی فعلی و پیشین و انواع خشونت خانگی(فیزیکی،عاطفی،اقتصادی،اجتماعی و جنسی)جمع آوری گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: 6/34% درصد از پاسخ دهندگان، حداقل یک مورد از رفتارهای خشونت آمیز را تجربه کرده بودند که شایعترین آن از نوع عاطفی و در زنانی که تحصیلات خود یا همسرشان پایین تر و در زنانی که با علاقه ازدواج کرده بودند شایعتر بود. از سویی دیگر تمام موارد گزارش شده ی خشونت در زنان خانه دار بود که همسرانشان بیکار و یاعمدتا به شغلهای کارگری و آزاد فنی اشتغال داشتند. خشونت با عواملی مانند اعتیاد زن (p<0.05)، سابقه ازدواج قبلی زن، سابقه ازدواج فامیلی، ناخواسته بودن بارداری از سوی زن و سن همسر (p<0.001) نیز ارتباط داشت. همچنین ارتباط معناداری میان خشونت با زایمان زودرس، LBW و نیاز به احیاء نوزاد در هنگام تولد وجود داشت (p<0.05).بحث و نتیجه گیری: اگرچه آمار خشونت در این مطالعه نسبت به مطالعات مشابه در ایران پایین تر و با مطالعات مشابه جهان همخوانی داشت، همراهی و همبودی آن با برخی عوارض مادری و جنینی هشداری است برای مسوولین و دست اندرکاران، که آن را مساله ای مهم تلقی کرده و غربالگری و پیگیری این مهم را در مراقبتهای دوران بارداری مورد توجه ویژه قرار دهند.چرا که علیرغم اینکه بررسی خشونت در فرمهای مراقبتهای دوران بارداری در تمامی جلسات مراجعه مادران ذکر گردیده،متاسفانه در هیچیک از واحدهای مورد پژوهش این مسئله مورد ارزیابی قرار نگرفته بود،که شاید به این دلیل است که پرسشنامه مناسبی در این خصوص در مراکز بهداشتی و درمانی موجود نمی باشد. بنابراین به نظر می رسد تدوین پرسشنامه ای استاندارد شده بر اساس بستر فرهنگی ایرانی و استفاده از آن در تمامی مراکز بهداشتی درمانی کشور جهت یافتن افراد پرخطر و اجرای خدمات مشاوره ای درمانی، و پیگیری این مادران جهت کاهش این پدیده ی ویکسان سازی داده ها و اطلاعات موجود در این زمینه ضروری است.