مروری بر عوامل مستعد کننده پارگی های شدید پرینه حین زایمان طبیعی

پارگی های شدید پرینه با عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بعد از زایمان همراه می باشد و می تواند سلامت و کیفیت زندگی مادر را تحت تاثیر قرار داده و پذیرش و ترویج زایمان طبیعی را با چالش مواجه سازد. از آنجایی که مطالعات انجام گرفته در این زمینه به ویژه در ایران محدود می باشد، این مطالعه با هدف مروری بر عوامل مستعد کننده پارگی های شدید پرینه (درجه 3 و 4) حین زایمان طبیعی انجام شد.روش کار: این مطالعه با بررسی مطالعات در پایگاه های علمی Pubmed، Elsevier، Scopus، Google Scholarبا استفاده از کلمات کلیدی Perineal laceration، perineal trauma، vaginal delivery و یا ترکیبی از این کلمات انجام گرفت. مقالاتی که در طی سال های 1990 تا 2019 به زبان انگلیسی منتشرشده بودند، جهت مرور بررسی شدند. از 40 مقاله یافت شده، با توجه به معیارهای ورود و خروج در نهایت مقاله 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بیشترین فاکتورهایی که با بروز پارگی های شدید پرینه ارتباط آماری معناداری داشتند شامل: زایمان با ابزار(11مقاله)، وزن بالای جنین(11مقاله)، نخست زا بودن(9مقاله)، نژاد آسیایی (6مقاله)، طولانی شدن مرحله دوم زایمان(4مقاله)، وضعیت اکسی پوت خلفی پایدار(3مقاله)، سن مادر( خیلی جوان یا مسن)(3مقاله) و استفاده از اکسی توسین( 3مقاله) بودند. سن بارداری، فشار بر فوندوس رحم، وضعیت اجتماعی و اقتصادی پایین نیز از دیگر عوامل موثر در بروز پارگی های شدید پرینه بودند که تنها در برخی از مطالعات گزارش شده بود. نتایج در مورد نقش بی حسی اپی دورال و اپی زیاتومی ضد و نقیض گزارش شده است.نتیجه گیری: فاکتورهای متعددی با گسترش پارگی پرینه در ارتباط هستند.لازم است عامل زایمان این عوامل خطر را مد نظر قرار دهد تا گامی در جهت انجام زایمان ایمن با کاهش پارگی های شدید پرینه و عوارض ناشی از آنها بر داشته شود. انجام مطالعات بیشتر در جهت شناسایی سایر عوامل ناشناخته در این زمینه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

پارگی ، پرینه ، تروما ، زایمان طبیعی