بررسی رابطه بین مدت و مقدار مصرف آمفتامین در بروز و شدت علایم سایکوتیک

زمینه و هدف: یکی از موادخطرناک که بین جوانان شایع شده، مت آمفتامین (شیشه) است. در این پژوهش سعی شد که به بخشی از ابهامات که اختصاصا در رابطه با عوارض و نشانه های سایکوتیک مرتبط با مصرف آمفتامین ها و دوز و مدت مصرف آنهاست پاسخ داده شود. روش مطالعه: نمونه مورد مطالعه شامل 100 نفر از افراد مصرف کننده مت آمفتامین بودکه جهت درمان به بیمارستان روانپزشکی ابن سینای مشهد مراجعه نموده بودند کهبا پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات دموگرافیک و مقیاس سندرم مثبت و منفی Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) بررسی گردیدند. اطلاعات با آمار توصیفی (میانگین، نما، واریانس، انحراف استاندارد، کجی، گسستگی و جدول و نمودار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون، تحلیل واریانس و آزمون T استاندارد) تحلیل شد.یافته ها: به طور خلاصه یافته های پژوهش حاضر از قرار ذیل است:1- بین مقدار و مصرف مت آمفتامین و شدت علایم سایکوتیک مثبت و منفی رابطه معنادار وجود دارد (P≤0.05).2- بین طول مدت مصرف مت آمفتامین و شدت علایم سایکوتیک مثبت و منفی رابطه مستقیم معناداری وجود ندارد(P≤0.05).3- بین مقدار و طول مدت مصرف مت آمفتامین و آسیب روانی عمومی رابطه مستقیم معنادار وجود ندارد(P≤0.05).نتیجه گیری: این پژوهش از نوع پژوهشهای همبستگی بوده و هرگونه تجزیه و تحلیل که روابط علت و معلولی بین متغیرها اشاره داشته باشد، می بایست محتاطانه در نظر گرفته شود. به نظر می رسد که در صورت بالاتر بودن دوز ماده مصرفی انتظار بروز شدیدتر علایم سایکوتیک را در مصرف کنندگان داشته باشیم. با در نظر گرفتن این فرض که این افراد قبل از مصرف مواد مستعد آسیب روانی بالاتری هستند، قابل انتظار است که متغیرهای مرتبط با مصرف مواد تغییر جدی در آن ایجاد ننمایند. هر چند برای تایید یا رد این احتمال نیاز به ارزیابی های بیشتری می باشد.

کلیدواژه ها:

آمفتامین ، سایکوز ، علایم مثبت ، علایم منفی ، مدت مصرف ، میزان مصرف