مروری بر کاربرد سیالات فوق بحرانی در جداسازی محصولات فرایندهای زیستی

هزینه بالای حلال‌های آلی، مسائل زیست محیطی رو به افزایش و نیازهای روز افزون در صنایع داروسازی و غذایی و بیولوژیکی به محصولات فوق خالص با ارزش بالا، ما را مجبور به توسعه تکنولوژی‌های نو و تمیز برای جداسازی محصولات در این صنایع می‌کند. سیالات فوق بحرانی با دارا بودن دانسیته ی معادل مایع، خواص نفوذ پذیری و ویسکوزیته‌ی شبه گازی قدرت فوق العاده درحلالیت به نمایش می‌گذارند. در این میان کربن‌دی‌اکسید فوق بحرانی (که با دمای بحرانی پایین 1/31 درجه‌ی سانتی‌گراد و فشار بحرانی 73 بار(bar)، محیط مناسبی برای تشکیل محصولات فرایندی فرار را فراهم می‌سازد) رایج‌ترین سیال بحرانی مورد استفاده است. غیر‌سمی‌بودن، اشتعال‌ناپذیری به همراه سادگی بازیابی ماده از مهم‌ترین برجستگی‌های قابل ذکر کربن‌دی‌اکسید فوق بحرانی هستند. یکی از مواردی که جداسازی محصولات فرایند آن با استفاده از سیالات فوق بحرانی نتایج مناسبی را به نمایش گذاشته است، فرایندهای زیستی است. تنوع محصولات فرایندهای زیستی به علاوه‌ی ماهیت این محصولات باعث شده تا انتخاب روش مناسب برای جداسازی آن‌چه به دست می‌آید بسیار حیاتی بنماید. در این گزارش، در ادامه‌ی معرفی خواص مربوط به سیالات فوق بحرانی و همین طور مزیت‌های استخراج با استفاده از سیالات فوق بحرانی، برخی کاربردهای این تکنولوژی در فرایندهای زیستی عنوان می‌شوند که از آن جمله می‌توان جداسازی آب و اتانول و استخراج لیپیدها را نام برد.

کلیدواژه ها:

سیالات فوق بحرانی ، جداسازی ، محصولات بیوتکنولوژی ، کربن دی‌اکسید ، داروسازی