بکارگیری تکنولوژی غشاء در فرایند نفتا ریفرمینگ با بسترمتحرک و بهینه سازی شرایط آن برای افزایش میزان آروماتیک و هیدروژن تولیدی در این فرایند

با توجه به اهمیت فراوان واکنش نفتا ریفرمینگ (naphtha reforming) در صنایع پالایش نفت خام و پتروشیمی، همواره محققان برای افزایش میزان آروماتیک و هیدروژن تولیدی در این فرایند تلاش های فراوانی را به طور مستمر پیگیری نموده اند. لذا در این مقاله نیز با بکارگیری غشاء هیدروژنی در فرایند بستر متحرک نفتا ریفرمینگ و بهینه سازی این فرایند، میزان افزایش آروماتیک و هیدروژن تولیدی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور در ابتدا با نوشتن معادلات جرم و انرژی برای راکتور متداول (conventional reactor (CR)) نفتا ریفرمینگ، راکتور متداول مدلسازی شده است که نتایج حاصل از این مدلسازی، با نتایج تجربی یک واحد صنعتی مطابقت خوبی را نشان می دهد. سپس با بکارگیری غشاء پالادیم – نقره (Pd-Ag) در راکتور فرایند نفتا ریفرمینگ، هیدروژن تولیدی در این فرایند جداسازی می شود. به دلیل خارج کردن محصول (هیدروژن) از محیط واکنش بر اساس اصل لوشاتلیه واکنش به سمت تولید محصول بیشتر پیش خواهد رفت. بنابراین با حل معادلات جرم و انرژی برای این نوع راکتور و بهینه سازی شرایط آن با روش تکامل تفاضلی (Differential evolution) این راکتور مدلسازی شده و نتایج حاصل از آن بصورت نمودارهایی با نتایج حاصل از راکتور متداول مقایسه گردیده است. نتایج، افزایش چشمگیر آروماتیک و هیدروژن را در راکتور غشائی نسبت به راکتور متداول نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

راکتور غشائی ، مدلسازی راکتور بستر متحرک نفتا ریفرمینگ ، بهینه سازی به روش تکامل تفاضلی