یک رویکرد اجرایی برای تحقق برنامه ریزی نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر

برنامه ریزی نگهداری و تعمیرات بعنوان جزء لاینفک و یکی از زیر سیستمهای مورد نیاز صنایع محسوب می گردد . ایجاد یک سیستم که برنامه نگهداری و تعمیرات را بصورت خروجی در پی داشته باشد . همواره مورد توجه مدیران صنایع بوده است . در دهه اخیر ضرورت جایگزینی سیستم های نگهداری بهره ور فراگیر (TPM) با سیستم های نگهداری پیشگیرانه (PM) مطرح شده است . در سیستم های نگهداری پیشگیرانه صرفاً بر ایجاد یک سیستم برنامه ریزی نگهداری و تعمیرات تاکید می شود در حالی که TPM مفاهیم عمیق تری را در خصوص ضرورت بازنگری فعالیت های نگهداری و تعمیرات، مشارکت، بهبود مستمر و بهبود شاخصهای ارزیابی اثر بخشی تجهیزات مطرح می کند . متأسفانه در بسیاری از صنایع ایران حتی سیستم نگهداری پیشگیرانه برقرار نگردیده است . لذا گذر از سیستم PM به TPMبعنوان یک معضل اساسی مطرح می شود . مقاله حاضر یک رویکرد اجرایی را برای استقرارTPM با درج سیستمPM در آن ارائه می کند . با توجه به ضروریت کسب استانداردهای جهانی نظیر استانداردهای سری ISO ایجاد TPM در صنایع بسیار مهم قلمداد می گردد . موضوع اخیر در مقاله مورد توجه قرار گرفته است . TPM دارای (PM) سه بخش است که عبارتند از سیستمی برای بهبود اثر بخشی تجه یزات، سیستمی برای نگهداری و تعمیرات ونت خودکار . در مقاله حاضر برای هر یک از موارد فوق روشهای کاربردی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر ، برنامه ریزی نگهداری ، تعمیر ، نگهداری بهره ور