بررسی رابطه بین عزت نفس و مهارتهای گفتاری دانشجویان رشته آموزش زبان انگلیسی دانشگاه علامه طباطبایی (ره)

پژوهش حاضر قصد دارد رابطه بین عزت نفس و مهارتهای گفتاری دانشجویان مقطع کارشناسی رشته آموزش زبان انگلیسی را در دانشگاه علامه طباطبایی (ره) مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور دو گروه از دانشجویان به عنوان شرکت کنندگانی که دارای عزت نفس پایین و بالا بودند انتخاب شدند. این تقسیم بندی بوسیله پاسخهای که آنها به پرسشنامه مخصوص اندازه گیری عزت نفس که توسط مارش و همکارانش درسال 2007 طراحی شده بود صورت گرفت. بعد از انتخاب شرکت کنندگان، پژوهشگران از آزمون استاندارد توانایی های زبانی که توسط فرهادی و همکارانش درسال 1995 تهیه شده بود برای سنجش مهارتهای گفتاری دانشجویان استفاده کردند. این آزمون استاندارد پنج مورد از مهارتهای زیرشاخه ای : واژگان، تلفظ، ساختارهای گرامری، روانی در گفتار و قابل فهم بودن گفتار را به منظور ارزیابی توانایی کلی گفتاری دانشجویان درپایان این مطالعه مورد بررسی قرار داد. باتوجه به داده های جمع آوری شده از آزمون مهارتهای گفتاری هرکدام از دانشجویان و اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ی پاسخ داده شده توسط آنان، می توان گفت که دانشجویان با عزت نفس بالا تمایل زیادی داشتند تا در مکالمات کلاسی شرکت کنند و همچنین تمایل داشتند تا در دیگر فعالیتهای گفتاری کلاسی ازقبیل بیان شفاهی داستانهای انگلیسی به صورت فعالی شرکت کنند. با توجه به یافته های آماری در نهایت این گونه نتیجه گیری شد که یک رابطه دو جانبه معنی دار بین عزت نفس و عملکرد گفتاری و شفاهی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته آموزش زبان انگلیسی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، توانایی گفتاری ، آموزش زبان انگلیسی