بررسی اثر سبکهای رهبری بر عملکرد کارکنان با نقش میانجیگر توانمندسازیروانشناختی

داشتن نیروی انسانی توانمند و کارآمد که از عملکرد و کارایی بالایی برخوردار میباشد، یکی از مهمترین اهداف هر سازمانی میباشد.از اینرو، هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط و تأثیر سبکهای رهبری بر توانمندسازی روانشناختی و عملکرد کارکنان با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و نمونهی پژوهش شامل 196 نفر از کارکنان شرکت مخابرات کل استان اصفهان در سال 1394 بود. نمونهی پژوهش حاضر، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامههای رهبری مسیر هدف ( ایندویک، - 1988 ) توانمندسازی روانشناختی ( اسپریتزر، 1995 )و عملکرد شغلی ( پاترسون،1992 ) بودند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون چندگانه و به کمک نرمافزار ایموس و اس.پی.اس.اس ویرایش 22 انجام شد. نتایج نشان دادند که سبکهای رهبری دستوری، حمایتی و مشارکتی تأثیر مستقیم و معناداری بر توانمندسازی روانشناختی دارند؛ همچنین، این سه سبک رهبری با عملکرد کارکنان نیز رابطهی مستقیم و معنادری داشتند. علاوه بر این، هر سه سبک رهبری دستوری، حمایتی و مشارکتی به واسطهی نقش میانجیگر توانمندسازی روانشناختی برعملکرد کارکنان تأثیر غیرمستقیم دارند

کلیدواژه ها:

رهبری دستوری ، رهبری حمایتی ، رهبری مشارکتی ، توانمندسازی روانشناختی ، عملکرد کارکنان