تعلیم و تربیت در شرایط پست مدرنیسم با تأکید بر دیدگاه ساختار شکنی دریدا (تحلیلی انتقادی بر نظریه ساختارشکنی دریدا)

امروزه یکی از مهمترین و بحث انگیزترین مباحثی که در زمینه تعلیم و تربیت مطرح می شود، نظریه ساختار شکنی دریدا می باشد. دریدا با طرح دیدگاه ساختار شکنی خود، ضمن بررسی ساختارهای منسجم و سلسله مراتب موجود در تعلیم و تربیت، کلیه پیش فرض ها، اصول و هدف های ثابت را زیر سوال می برد. در مقاله حاضر ضمن بیان تاریخچه مختصر نظریه ساختار شکنی دریدا، به بررسی مبانی فلسفی نظریه ساختارشکنی دریدا و انتقادات مطرح شده از سوی صاحبنظران، در رابطه با این نظریه پرداخته می شود. سوالات پژوهش عبارتند از: 1-مبانی فلسفی نظریه ساختار شکنی دریدا چیست؟ 2-چه نقدهایی بر مبانی فلسفی نظریه ساختارشکنی دریدا وارد است؟ در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که دریدا هستی شناسی، معرفت شناسی و ارزش شناسی را محصول زبان و گفتمان دانسته معتقد است که گفتمان حاکم بر هر دوره ای است که مبانی فلسفی، و به تبع آن معرفت شناسی مربوط به آن دوره را تعیین می کند. در حقیقت او معتقد است که هیچ گاه به شناخت مطلق دست نخواهیم یافت به همین جهت با طرح آموزه ی نیهیلیستی خود، زمینه های تردید در مورد امکان شناخت را فراهم نموده است. علی رغم اینکه با ظهور نظریه ساختار شکنی دریدا، مباحث جدیدی در زمینه های متفاوت تربیتی مطرح گردید؛ اما صاحبنظران انتقاداتی را نیز به این نظریه وارد کرده اند که در ادامه ی مقاله به طور مفصل به بحث درباره آنها خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

ساختارشکنی ، نقد ، دریدا ، تعلیم و تربیت ، پساساختارگرایی ، تفکر