اثرات هوش معنوی در محیط سازمانها با رهیافت مبانی دینی

امروزه بحث معنویت و اخلاق در سازمان ها به وفور مورد رسیدگی و توجه قرار می گیرد. هوش معنوی خاص انسان بوده و از طریق آگاهی از یک بعد متعالی می آید، هوش تحول پذیر که به او قدرت می بخشد تا خلاق باشد و قوانین و نقشها را دستخوش تغییرات خود نماید، قادر به انجام اصلاحات بی شمار گردد و بتواند شرایط را به بهترین شکل متحول کند. سازمان ها همواره به دنبال استفاده از تمام امکانات ممکن برای دستیابی به موفقیت بوده اند. پدیده «پیچیدگی انواع محیط» در عصر کنونی، سازمان ها را بر آن داشته است تا پاسخ ها، نگرش ها و رویکردهای گوناگونی به آن داشته باشند. برای آنکه بتوانیم هوش معنی را در محیط کار نظام اسلامی ایران عملیاتی کنیم، باید هوش معنوی را با توجه به آموزه های دین مبین اسلام بررسی کنیم. لذا این مقاله با تکیه بر مطالعات اسنادی به روش توصیفی و تحلیل منطقی، مفهوم «هوش معنوی»، جایگاه و نقش معنویت و اخلاق را در محیط فعالیت سازمان ها تبیین می نماید. سپس با بررسی الگوهای رایج هوش معنوی، ابتدا ضرورت تدوین الگوی هوش معنوی را بر اساس آموزه های اسلامی شرح می دهد و آنگاه به برخی از مؤلفه های این هوش بر اساس تعالیم دینی اشاره می کند و در نهایت، به راه کارهای تقویت و رشد هوش معنوی از نظر اسلام می پردازد.

کلیدواژه ها:

معنویت ، اخلاق ، هوش معنوی ، مبانی دینی ، محیط سازمانی