نقش آموزش مبتنی بر هنردرمانی به شیوهی اوریگامی در میزان اختلال تکانشی کودکان بیش فعال پیش دبستانی شهرستان کرمانشاه (در مؤلفه های نافرمانی مقابله ای و اختلال سلوک)

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر هنردرمانی به شیوه ی اوریگامی در میزان اختلالاتتکانشی کودکان بیشفعال پیش دبستانی بود. جامعه آماری شامل تمام کودکان پسر بیش فعال که به مراکز مشاوره آموزش و پرورش و بهزیستی شهرستان کرمانشاه ارجاع داده شده و در پرسشنامه 4 -CSI ، نمرهای بالاتر از نقطه برش (در بخشاختلال مذکور) کسب کرده بودند. تعداد حجم نمونه 15 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس بود. ابزار مورد استفاده در اینپژوهش از پرسشنامه 4 -CSI و از روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و گروه آزمایش استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس برای اندازه گیریهای مکرر مورد تحلیل قرار گرفت.یافته های این پژوهش نشان داد کهروش آموزشی هنردرمانی به شیوه اوریگامی بر کاهش اختلال تکانشی بیش فعالی در مؤلفه های نافرمانی مقابله ای و اختلالسلوک در سطح (P≤0/05) معنی دار می باشد. این نتایج قابلیت کاربرد هنردرمانی و ساختار آن را در آموزش کودکانتکانشی بیش فعال و حل مشکلات آنها را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش هنردرمانی ، اوریگامی ، اختلالات تکانشی ، نافرمانی مقابله ای ، اختلال سلوک