مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی معلمان مدارس عادی واستثنایی شهر سنندج در سال تحصیلی 93-92

هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه رضایت شغلی و سلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی شهر سنندجدر سال تحصیلی 93-92 بود. برای انجام پژوهش از روش تحقیق علی- مقایسه ای استفاده گردید. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای انجام شد و نمونه ها شامل 305 نفر آموزگار مدارس عادی (120 مرد و 185 زن) و 74 نفر آموزگارمدارس استثنایی (34 مرد و 40 زن) بودند که به آزمون رضایت شغلی مینه سوتا MSQ (ویس و همکاران، 1967) و آزمون SCL-90-R (دراگوتیس، 1976) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروه های مستقل،ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج آماری نشان داد که آموزگاران مدارس استثنایی هم از نظر رضایت شغلی وهم از نظر سلامت روانی در دو بعد افکار پارانوئیدی وحساسیت بین فردی نسبت به آموزگاران مدارس عادی در سطح پایین تری قرار داشتند. بین رضایت شغلی و ابعادسلامت روانی آموزگاران مدارس عادی و استثنایی همبستگی معنادار و مستقیم بود. آموزگاران زن مدارس عادی نسبتبه آموزگاران زن و مرد مدارس استثنایی و آموزگاران مرد مدارس عادی از آموزگاران مرد مدارس استثنایی رضایتشغلی بیشتری داشتند. آموزگاران زن مدارس عادی نسبت به آموزگاران مرد مدارس استثنایی در ابعاد حساسیت بینفردی ، افکار پارانوئیدی و خصومت از سلامت بالاتری برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، سلامت روانی ، مدارس عادی ، مدارس استثنایی