باز شناسی زمینه های رفتار فرهنگی مردم در زندگی آپارتمان نشینی (مطالعه موردی: دو منطقه آپارتمان نشین در شهر اراک شهرک گردو و شهرک صنعتی)

خانه، به عنوان خصوصی ترین قلمرو فردی، مکانی است که حریم ها در کامل ترین شکل کالبدی و فیزیکی در آن متجلیمی شوند . ولی از طرف دیگر واحد مسکونی یک پدیده پیچیده ای است که هیچ تعریف واحدی برای توصیف آن کفایت نمیکند، اماتمام تعاریف در یک موضوع واحد اتفاق نظر دارند که انسان ها با نقطه نظرات و ایده آل های متفاوت به محیطفیزیکی پاسخ می گویند. (پوردیهیمی، 1389؛14)پیشرفت سریع شهرها موجب شده است تا زندگی در خانه های کوچک آپارتمانی و مجتمعهای مسکونی روندی رو به رشدداشته باشد.آپارتمان نشینی در دهه سوم و چهارم قرن بیستم و به دنبال جنگ اول و دوم جهانی که ویرانی های زیادی را درپی داشت، در اروپا ابداع شد. در حقیقت، به دلیل خیل عظیم مردم بی سرپناه و کمبود زمین، خانه هایی متراکم و ارزان قیمتبرای این گروه از مردم ساخته شد. اکنون نزدیک به چهار دهه است که آپارتمان نشینی، با همه محاسن و معایبی که دارد، درکشور ما نیز متداول شده است . گرانی و محدودیت زمین ، امنیت بیشتر در مجتمع های مسکونی، توان مالی شهروندان ودیگر عوامل موجب شد تا آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی در کلانشهرها، با هدف توسعه مسکن ارزان قیمت و به عنوانراه حلی برای مشکل تامین مسکن به کار گرفته شود .همین امر سبب قرارگیری پدیده آپارتمان نشینی در بخش هایمختلف چون توسعه شهری،سبک زندگی،مدرنیته و... شده است.در این مقاله سعی بر آنست که زمینه های رفتارهایی که در قالب فرهنگی در میان آپارتمان نشین های اراک وجود دارد رامورد بررسی قرار دهیم تا بتوانیم تاثیر فرهنگ ساکنین را بر این نوع روش زندگی و همچنین سبک زندگی آپارتمان نشینی رابر ایجاد یا تقویت نمودهای فرهنگی مردم شناسایی کنیم.