شهرنشینی و حیات ذهنی

با افزایش جمعیت و انقلاب صنعتی شهرهای مدرن شکل گرفتند. شهر به عنوان یک واقعیت اجتماعی و عینیتی ساختاریافته در شکل گیری ذهنیت و جهت گیری ساکنان می تواند تأثیر گذار باشد. سوال اساسی تحقیق این است که ذهنیت کنشگران چگونه تحت تأثیر فضاهای شهری قرار می گیرد و کدام مکانیسم های اجتماعی در تکوین شخصیت خود برتر بین کلان شهرها مؤثر است. روش تحقیق حاضر کتابخانه ای و اسنادی است و برای فهم حیات ذهنی ساکنان کلان شهرها و تفاوت آن با شهرهای پیرامونی از روش تحلیلی- قیاسی استفاده شده است، بدین طریق که با استخدام دیدگاه زیمل، فوکو و بوردیو به تحلیل چرایی این پدیده پرداخته شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است شهرها، میدان های گوناگونی را دارند که قواعد متفاوت این میدان ها در ساختار یافتن منش و نگرش و کنش گوناگون انسان ها می تواند مؤثر باشد. این طرز نگاه به تأثیر و برهم کنش فضا و انسان یا به معنایی شهر و منش، ما را از چاله مطلق انگاری و دگماتیسم و نارسیسم که درد زمانه است و قریبی تاریخی- فرهنگی بیش نیست خارج می کند و دروازه های نسبی گرانی فرهنگی و عدم پذیرش قرائت های غیر ذات گرا را به روی ما باز می کند.

کلیدواژه ها:

کلان شهرها ، حیات ذهنی ، فضای اجتمایی ، نابرابری اجتمایی ، نگرش اجتمایی