بررسی نقش خانواده در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دیرآموز

اصطلاح کودک دیر آموز ناظر است بر کودکی که رفتار اجتماعی و تحصیلی او پایین تر از معیارهای سطح سنی او است.فردی است که به علت ناتوانی در یادگیری سریع مواد درسی نیاز به تعدیلاتی در دروس کلاسهای عادی دارد. در این بینوالدین باید نقش خود را به عنوان معلمان طولانی مدت کودک بپذیرند و پذیرفتن این نقش مستلزم آن است که بین خانهو مدرسه همکاری و ارتباط بیشتر و فعالتری باشد. هدف از انجام این پژوهش ،بررسی نقش خانواده در پیشرفت تحصیلیدانش آموزان دیرآموز بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل 50 نفر از خانواده های دارایدانش آموز دیرآموز در شهر ایلام بود و به دلیل تعداد کم خانواده های دانش آموزان دیر آموز با استفاده از روش سرشماریساده، کل جامعه به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که رواییمحتوایی آن پس از مطالعه ی پرسشنامه توسط متخصصان مربوط مورد تایید قرار گرفت و اعتبار پرسشنامه نیز از طریقاجرای آزمایشی بر روی 30 نفر از گروه نمونه و با استفاده از آلفای کرونباخ 94 درصد به دست آمد. نتایج تحقیق نشان دادکه متغیرهای، سطح سواد والدین، گسیختگی و آشفتگی خانواده، اعتیاد در خانواده، رابطه معناداری با پیشرفت تحصیلیدانش آموزان دیرآموزان دارد و متغیرهای برخورداری از امکانات،پایگاه اقتصادی – اجتماعی خانواده با پیشرفت تحصیلیدانش آموزان دیر آموز رابطه معنی داری وجود نداشت.

کلیدواژه ها:

خانواده ، کودکان دیرآموز ، پیشرفت تحصیلی ، شهر ایلام