پیش بینی تمایز یافتگی و سبکهای دلبستگی بر اساس پنج عامل بزرگ شخصیت

هدف : هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سطح تمایز یافتگی و سبک های دلبستگی بر اساس ویژگی های شخصیتیاست. روش: این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات کرمانشاه کهتعداد آنها 3500 نفر و بر اساس فرمول کوکران 250 نفرمیباشد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (به تفکیک 143 نفر پسر و 107 نفر دختر) انتخاب شدهاند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه سبک دلبستگی RAAS، تمایز یافتگی DSI و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت FFI، یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد رابطه بین واکنش پذیری عاطفی و روان گسستهگری، منفی و معنی دار و رابطه ی بین واکنش پذیری عاطفی و توافق پذیری مثبت و معنی دار و نیز گریز عاطفی و توافق پذیری منفی و معنیدار است. همچنین رابطهی بین گریز عاطفی- روان نژندی و واکنش پذیری عاطفی- وظیفه شناسی مثبت و معنادار است و سبک دلبستگی ایمن با بعد برونگرایی شخصیت همبستگی مثبت و معنی داری دارد (P<0/05). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که وظیفه شناسی 10/7 درصد از واریانس واکنش پذیری عاطفی، روان نژندی 7/5 درصد و توافق پذیری 0 درصد از تغییرات واکنش پذیری عاطفی را تبیین می کنند شخصیت برونگرا- درونگرا 8/6 درصد از واریانس دلبستگی اجتنابی و وظیفه شناسی 1/5 درصد از تغییرات دلبستگی اجتنابی را پیش بینی می کند همچنین توافق پذیری 7/6 درصد از واریانس تمایزیافتگی و وظیفه شناسی 1/9 درصد از تغییرات تمایزیافتگی را تبیین می کنند (P<0/05). بحث و نتیجه گیری : نقش و اهمیت روابط اولیه بزرگسالان در پی ریزی و نحوه ی ارتباط در بزرگسالی می باشد. به عبارت دیگر سبک دلبستگی و میزان تمایز یافتگی بزرگسالی فرد در کودکی شکل گرفته است و ارتباطه ای بعدی فرد را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، تمایز یافتگی ، شخصیت