اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی در افزایش رضایت زناشویی، ارتباط زناشویی و حل تعارض زناشویی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی در افزایش رضایت زناشویی، ارتباط زناشویی و حل تعارضزناشی بود. روش مطالعه از نوع آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین تحت پوشش کمیته امداد شهر اردبیل در سال 1393 است (N=31478). روش نمونه گیری به صورت در دسترس بودند و با این روش تعداد 30 زو (60 نفر) از زوجین که دارای تعارضات زناشویی بودند انتخاب شدند. گروه آزمایش برنامه آموزشی زوج درمانی را در 8 جلسه یک و نیم ساعته گذراندند اما گروه کنترل مبنای مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (Manova) و با بهره گیری از نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی به طور معناداری موجب افزایش رضایت زناشویی، ارتباط زناشویی و حل تعارض زناشویی در گروه آزمایش شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت از مداخله زوج درمانی مبتنی بر دلبستگی می توان برای افزایش رضایت زناشویی، ارتباط زناشویی و حل تعارض زناشویی زوجین استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی دلبستگی رضایت زناشویی ، ارتباط زناشویی ، حل تعارض زناشویی