اخلاقی شدن دانشگاهها از طریق آموزشهای رسمی و غیررسمی

به طور کلی انسان ها در بعد فردی و شخصیتی دارای ویژگی های خاص اخلاقی هستند که پندار، گفتار و رفتار آنها را شکل میدهد. ممکن است همین افراد وقتی در یک جایگاه و پست سازمانی قرار می گیرند ، عواملی موجب شود که پندار، گفتار و رفتارمتفاوتی از خود نشان دهند که بر میزان کارایی و اثر بخشی سازمان تاثیر گذار باشد . از طرفی اخلاقی بودن یا نبودن رفتارها وعملکرد می تواند موجب بروز پیامدهای مثبت یا منفی در سطح سازمان گردد. از جمله سازمانهای موجود در سطح جامعه ، مراکزآموزش عالی می باشند که نیروی محرک هر جامعه و عامل پیشرفت و توانمندی در عرصه رقابت جهانی به شمار میروند ودربرگیرنده فعالیتها و اهداف و کارکردهای گوناگونی هستند . اخلاق در آموزش عالی مشخص کننده حدود و ثغور رفتار اعضای هیئتعلمی و تضمین کننده سلامت آموزش عالی است . اخلاق در آموزش عالی عموماً از چهار بعد آموزشی، پژوهشی، دانشجویی ومدیریتی مورد بررسی قرار میگیرد که بی شک یکی از مهمترین زمینه های اخلاق در آموزش عالی مربوط به آموزش و تدریس ورعایت اخلاق حرفهای در آن میباشد که وجود آن باعث افزایش اثربخشی در تدریس و افزایش یادگیری و امنیت روانی دانشجویان درکلاس و آموزش میباشد. با توجه به اهمیت این موضوع ضروری است که این موضوع از ابعاد گوناگون مورد بررسی قرار گیرد ؛ لذا اینمقاله در نظر دارد ضمن مشخص کردن ابعاد اخلاقی آموزش عالی ، به واکاوی مؤلفه های اخلاقی مربوط به تدریس و پژوهش درآموزش عالی بپردازد ؛ برای بررسی این موضوع ابتدا مفاهیم آموزش رسمی ، غیررسمی ، اخلاق و اخلاق حرفه ای مطرح شده و درادامه نیز مؤلفه های اخلاقی مرتبط با آموزش عالی بیان خواهد شد .

کلیدواژه ها:

آموزش رسمی ، آموزش غیررسمی ، آموزش عالی ، اخلاق