بررسی رابطه کیفیت زندگی با سازگاری هیجانی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری وبدون اختلال

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کیفیت زندگی با سازگاری هیجانی فرزندان دارای اختلال یادگیری و بدون آن است.روش پژوهش، از نوع همبستگی است. جامعه آماری مشتمل بر کلیه دانش آموزان پایه اول تا چهارم ابتدایی با و بدون اختلالیادگیری شهرستان لردگان بوده و حجم نمونه شامل 185 نفر که دربرگیرنده 75 دانش آموز دختر و پسر با اختلال یادگیری و110 دانش آموز دختر و پسر بدون اختلال یادگیری به است. ابزارهای پژوهش آزمون سازگاری هیجانی بندرگشتالت،پرسش نامه کیفیت زندگی مک هنری بود. داده ها از طریق شاخص های آماری ضریب همبستگی و رگرسیون تحلیل شدند.نتایج نشان داد که افزایش کیفیت زندگی باعث افزایش سازگاری هیجانی می شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سازگاری هیجانی ، اختلال یادگیری