تعیین قدرت پیش بینی کنندگی الگوهای ارتباطی خانواده بر کفایت اخلاقی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تعیین قدرت پیش بینی کنندگی الگوهای ارتباطی خانواده بر قضاوت اخلاقی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان شهر دزفول و نمونه آن شامل 200 نفر از این دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس الگوهای ارتباطی خانواده (ریچی و فیتزپاتریک، 1994) و قضاوت اخلاقی (لیند، 2006) می باشد. طرح پژوهش از نوع همبستگی است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری همستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده با قضاوت اخلاقی رابطه معناداری (p<0/001) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بعد گفت و شنود پیش بینی کننده مثبت و همنوایی پیش بینی کننده منفی قضاوت اخلاقی می باشد (p<0/001).

کلیدواژه ها:

کفایت اخلاقی ، الگوهای ارتباطی خانواده ، گفت و شود ، همنوایی