اثربخشی بازیهای اکتشافی ذهنی و عاطفی اجتماعی بربهبود کیفیت گفتار،رفتارکلیشه ای و مشکلات ارتباطی کودکان درخود مانده دارای والدین با هوش هیجانی بالا و پایین

هدف این پژوهش تعیین اثربازی های اکتشافی ذهنی و عاطفی اجتماعی بر بهبود کیفیت گفتار، رفتارهای کلیشه ای و مشکلات ارتباطی کودکان درخودمانده با توجه به هوش هیجانی والدین می باشد. طرح پژوهش براساس مطالعه موردی و شبهآزمایشی به صورت تک آزمودنی است که دارای دو بازی به عنوان متغیر مستقل و تاثیر آن برسه متغیر وابسته کیفیت گفتار،رفتارکلیشه ای و مشکلات ارتباطی و متغیر تعدیل کننده هوش هیجانی می باشد. نمونه شامل هشت نفر بر اساس روش نمونه گیریهدفمند در دو گروه چهارنفره کودکان در خود مانده سنین پنج تا شش ساله با دامنه یکسان در طیف اوتیسم ، دارای والدین باهوش هیجانی بالا و پایین می باشد. در هر گروه یک کودک بازی اکتشافی ذهنی،یک کودک بازی عاطفی- اجتماعی و یککودک هم آمیخته ای از هر دو بازی را در ده جلسه یک ساعته تجربه خواهد کردو کودک چهارم بازی دریافت نخواهد کرد.یافتهها بر اساس مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام، آزمون سنجش رشد نیوشا و پرسشنامه هوش هیجانی بار آن توسط آمار توصیفی به صورت نمودارها،میانگین و انحراف استاندارد و با استفاده از شاخص پایا ، حاکی از آن است که هیچ یک از مداخلات قادر بهبهبود کیفیت گفتار نمی باشد، رفتارهای کلیشه ای در کودکانی که تحت بازیهای اکتشافی- ذهنی و آمیخته ای از دو روش اکتشافی ذهنی و عاطفی اجتماعی قرار داشتند، به طور معنی داری بهبود یافته اما بازیهای عاطفی- اجتماعی تأثیر معنی داری در کاهش رفتارهای کلیشه ای نداشت و همچنین می توان تاثیر مثبت هوش هیجانی والدین را بر بهبود کیفیتگفتار، رفتارهای کلیشه ای و مشکلات ارتباطی مشاهده کرد.

کلیدواژه ها:

در خود ماندگی ، کیفیت گفتار و رفتار کلیشه ای ، مشکلات ارتباطی ، بازی های اکتشافی ذهنی و عاطفی ، اجتماعی ، هوش هیجانی