بررسی اثربخشی آموزش مسئولیت پذیری مبتنی برواقعیت درمانی گلاسر برسازگاری اجتماعی دردانش آموزان پسرناحیه چهاراصفهان

مشکلات درسازگاری ازجمله رفتارهایی است که درپسران شیوع بیشتری داشته و این گونه رفتارها پیامدهای فردی و اجتماعی متعددی را برای نوجوانان و اطرافیان وی به همراه دارد دراین مطالعه به بررسی تاثیر اموزش مسئولیت پذیری مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر برعلائم اختلال بی اعتنایی مقابله ای و سازگاری اجتماعی دردانش اموزان پسرمقطع متوسطه ناحیه چهار اصفهان پرداخته شد بدین منظور درقالب یک طرح پژوهشی نیمه تجربی با پیش ازمون ـ پس ازمون باگروه گواه سه دبیرستان پسرانه ناحیه چهاراصفهان که دانش آموزان آن دارای بیشترین مشکل درسازگاری اجتماعی بودند را ازطریق روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و سپس براساس نتایج پرسشنامه YSR و CPT تعداد 30نفر ازدانش اموزان دارای مشکل درسازگاری اجتماعی را که به شیوه تصادفی انتخاب شدند و سپس به شیوه تصادفی به گروه های ازمایش و گواه گمارده شدند گروه ازمایش یک دوره12 جلسه ای اموزشی سه ماهه مسئولیت پذیری مبتنی برواقعیت درمانی گلاسر را دریافت نموده و ازمودنی های گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند و ازهردوگروه با استفادها زپرسشنامه خود سنجی و سازگاری اجتماعی مجددا پس ازمون به عمل امد نتایج این مطالعه بیانگر این استک ه باارایه منظم مدل اموزش مسئولیت پذیری مبتنی برواقعیت درمانی گلاسر درمدارس پسرانه به ویژه برای نوجوانان درافزایش سازگاری اجتماعی دردانش اموزان پسر موثر بوده است بلکه درکاهش اختلالهای رفتارهای برونی شده درآنان نیز تاثیر داشته است

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر ، سازگاری اجتماعی ، و دانش آموزان پسر