اثر بخشی آموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی برخود کار آمدی مادران کودکان اوتیسم

یکی از انواع معلولیت ها که متاسفانه طبق آمارهای منتشره به دلایل مختلفی به طور چشمگیر در حال افزایش است اختلال اوتیسم می باشد. مشکلات رفتاری و رشدی کودکان مبتلا به اوتیسم ،تاثیر به زیادی بر کاهش خودکارآمدی والدینی دارد وبراین اساس پژوهاش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله ی آموزش مادر کوک به شیوه ی بازی درمانی، بر خودکارآمدی ماادران دارای فرزند اوتیسم صورت گرفت. این پژوهش از طرح های نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود . جامعه آماری دانش آموزان 6 - 12 ساله ی مبتلا به اوتیسم شهر مشهد که در سال تحصیلی 94 - 1393 در یکی از مدارس استثنایی این شهرمشغول به تحصیل بودند و مادران آنها را شامل شد. 20 نفر از مادرانی که داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند دارای اختلال خود بودند و کودک آنها در آزمون گارز نمره ای بین 85 تا 120 کسب نموده بودند به صورت گمارش تصادزی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرزتند. سپس این مادران پرسشنامه خودکارآمدی والدگری را پاسخ دادند و گروه آزمایا در 12 جلسه آموزش مادر کودک به شیوه -ی بازی درمانی شرکت نمودند. . پس از آن مجددا پرسشنامه خودکارآمدی والدگری بر روی مادران اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم ازیار SPSS مورد تجییه و تحلیل قرار گرزت.یازته های به دست آمده نشان داد آموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی بر خودکارآمدی مادران به گونه ای معنادار اثربخا بوده است (P=0.01) .بر اساس نتایج پژوهش اثر بخشی آموزش مادر کودک به شیوه ی بازی درمانی ،بر افزایش خودکارآمدی مادران دارای فرزند اوتیستیک مورد تایید قرار گرفت

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، بازی درمانی خودکارآمدی ،