تعلیم و تربیت از دیدگاه مکتب عمل گرایی

پراگماتیسم یا عملگرایی شیوه ای است که برای حل مسائل می توان از آن استفاده کرد. این پدیده اولین بار توسط فیلسوف آمریکایی بنام پیرس مطرح شد و به وسیله ویلیام جیمز دیویی بسط داده شد. به عقیده اینان ایده ها را برپایه پیامدهای آنها درعمل مورد قضاوت قرار دارد. ارزشها در چارچوبی از مسائل اخلاقی و زیبایی شناختی و امور دیگری ادراک می شود که دروجوه یگانه موقعیت های ویژه تبلور می یابند. در واقع پراگماتیسم تلاش داد تا حقیقت یک چیز در ارتباط با سودمندی آن چیز در عمل را تو جیه کند. ریشه ی فلسفی پراگماتسیم در افکار و عقاید فیلسوفان قدیم قرار داد. مهمترین اصل اساسی که در باره هستی شناسی مطرح شدها ست ا صل تغییر ا ست . بر پایه این ا صل همه چیز در جهان در حال تغییر و تحول ا ست و هیچ چیزثابت و پایدار وابدی درجهان و جود ندارد. در این فلسفه انسان مو جودیست متغیر که در تعامل دائم با جهان است و هم ازجهان تاثیر میگیرد و هم برجهان تاثیر می گذارد و دتایج این تعامل یا تأثیر کسب معرفت است و اساس این جهان شناسی را تجربه تشکیل می داد فلسفه ی پراگماتیسم دیویی را عملگرایی و یا اصالت دادن به عمل در زبان فارسی ترجمه کرده اند اما در یک نگاه ا جمالی ویلیام جیمز منشأ حقیقت را در سودمند بودن یک امور و قضیه می دانست.

کلیدواژه ها:

معرفت ، حقیقت ، عملگرایی