تاثیر بکارگیری الگوی تدریس به روش بدیعه پردازی بر رشد زبانی و بهره های ترکیبی آندر دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر الگوی تدریس بدیعهپردازی بر رشد زبانی دانشآموزان دختر پایه اول دبستان ناحیه سه شهر - اهواز انجام شد. روش مورد استفاده شده در این تحقیق، روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری - پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان دختر پایه اول دبستان ناحیه سه شهر اهواز در سال تحصیلی 93-94بود. نمونه پژوهش حاضر شامل - دو کلاس ابتدایی بود که بصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. تعداد دانشآموزان هر کلاس 30 نفر و در کل تعداد نمونه 60 نفر بود که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. از دو گروه پیشآزمون رشد زبان اجرا گردید. گروه آزمایش به طور جداگانه 12 جلسه45 دقیقهای ( 3 ماه) روش تدریس بدیعهپردازی دریافت کردند و پس از طی این دوره آموزشی از دو گروه پسآزمون رشد زبان گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش آزمون رشد زبان told_p3 بود. به منظور جمعآوری دادهها از روشهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و در بخش استنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج و یافته های پژوهش حاضر حاکی از تأئید فرضیه های اساسی این تحقیق می باشد. در این بررسی نتایج فرضیه ها نشان می دهد که روش تدریس بدیعه پردازی بر رشد زبانی دانشآموزان و همچنین بهرههای ترکیبی آن موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

بدیعه پردازی ، رشد زبان ، ، خواندن ، صحبت کردن ، گوش دادن ، نوشتن