اثربخشی بازی درمانی گروهی بر مهارتهای اجتماعی کودکان بیسرپرست شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی بازی درمانی گروهی بر دلبستگی ناایمن کودکان بیسرپرست شهر اهواز بوده است. از جامعه پژوهش، 30 دانشآموز که نمره آنها در دلبستگی ناایمن یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر)و کنترل ( 15 نفر) گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اختلال دلبستگی (راندولف، 2000 )بود. طرح پژوهشی، طرح آزمایشی با پیش- آزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا برای هر دو گروه پیشآزمون اجرا گردیده، سپس مداخلهآزمایشی (بازی درمانی) برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه به اجرا در آمد. پس از اتمام برنامه درمانی، پسآزمون و بعد از دو ماه، پیگیری اجرا گردید. نتایج فرضیه ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل نشان داد که بازیدرمانی گروهی باعث کاهش دلبستگی ناایمن در سطح (فرمول در متن اصلی مقاله) در مراحل پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، مهارتهای اجتماعی ، کودکان بیسرپرست