اثربخشی هنر درمانی با رویکرد نقاشی درمانی در کاهش اختلالات رفتاری کودکانبی سرپرست و بد سرپرست

هدف: از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی درمانی در کاهش اختلالات رفتاری کودکان بی سرپرست و بد سرپرست بود.روش پژوهش: از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 30 نفر از کودکان بی سرپرست و بد سرپرست 6-12 ساله ساکن در بهزیستی کرج بودند که به روش نمونه گیری در دسترس با واگذاری تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) وکنترل ( 15 نفر) جای داده شدند. گروه آزمایش به تعداد 8 جلسه در جلسات نقاشی درمانی شرکت کردند ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. ابزار اندازهگیری پرسشنامه اختلالات رفتاری کانرز بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجوددارد. از یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که برنامه نقاشیدرمانی در کاهش اختلالات رفتاری کودکان بیسرپرست و بدسرپرست موثر است

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، نقاشی درمانی ، اختلالات رفتاری ، بی سرپرستی و بدسرپرستی