رابطه ی بین سرسختی روانشناختی وخودپنداره با خودکارآمدی در بین دانش آموزان ناشنوای شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سرسختی روانشناختی و خود پنداره با خود کارامدی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ناشنوای شهر شیراز میباشد که در سال تحصیلی 1392-93 در مدارس استثنایی شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 100 نفر از جامعه مذکور است که به روش نمونهگیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه های خودکارآمدی شرر و آدامز، سرسختی روانشناختی لانگ و گولت و خودپنداره فضلی در پژوهش حاضر استفاده گردید. در این پژوهش داده ها توسط نرم افزار SPSS تحلیل شده است. یافته ها حاکی از آن بود که سرسختی روانشناختی و خودپنداره با خود کارامدی رابطه مثبت معنا داری دارد ( 01 / 0 > P ). همچنین ابعاد سرسختی روانشناختی (کنترل، چالش جویی، تعهد) با خودکارآمدی و خودپنداره رابطه مثبت معنادار دارد ( 01 / 0 > P ). علاوه بر این، سرسختی روانشناختی و خودپنداره به طور کلی 55 درصد از تغییرات واریانس خودکارآمدی را پیش بینی می کنند

کلیدواژه ها:

سرسختی روانشناختی ، خود پنداره ، خود کارامدی ، دانش آموزان ناشنوا