بررسی اثر مداخله آموزشی بر کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش انعطاف پذیری زنان مبتلا به آسم به شیوه Act

هدف این پژوهش بررسی اثر مداخله آموزشی بر کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش انعطاف پذیری زنان مبتلا به آسم است. این پژوهش از نوع آزمایشی میدانی است. جامعه آماری این پژوهش زنان مبتلا به آسم شهر کاشان درنیمسال اول 1393 بودند. به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. برای گروه آزمایش مداخله درمانی صورت گرفت. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون از طریق پرسشنامه افسردگی بک ) 1979 (، پرسشنامه اضطراب بک،اپستین،برون و همکاران 1 ( 1988) و پرسشنامه انعطاف پذیری AAQ-II هیز و استروسال و همکاران( 2004) صورت گرفت. روایی صوری پرسشنامه ها توسط تنی چند از بیماران مبتلا به آسم در یک اجرای مقدماتی به تایید رسید و پایایی پرسشنامه افسردگی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/76 برای تعیین پایایی پرسشنامه اضطراب از دو روش آلفای کرونباخ و تصنیف استفاده شده که به ترتیب 0/60 و 0/60 بود و پایایی پرسشنامه انعطاف پذیری 61 / 0 بدست آمد. نتایج نشان داد که مداخله آموزشی تاثیر معناداری بر میزان اضطراب، افسردگی وانعطاف پذیری زنان مبتلا به آسم دارد و باعث کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش انعطاف پذیری روانی این بیماران گردید. پیگیری بعد از یک ماه حاکی از این تاثیر معنادار بود. نتایج نشان داد که این درمان در مقایسه با سایر درمان های انجام شده، می- تواند به عنوان گزینه مطلوب درمانی محسوب شود و بهبود معناداری از طریق فرایند هایش ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

مداخله آموزشی ، اضطراب ، افسردگی ، انعطاف پذیری ، بیماری آسم