بررسی مقایسه ای خودکارآمدی اجتماعی، عملکرد و مشارکت اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری درمراجعه و عدم مراجعه به مراکز اختلالات یادگیری

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای خودکارآمدی اجتماعی، عملکردو مشارکت اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری درمراجعه و عدم مراجعه به مراکز LD انجام شد. این تحقیق با روش علی مقایسه ای که با مشارکت 53 نفر (26 نفر مراجعه کننده و 27 نفر عدم مراجعه کننده) ازدانش آموزان دارای اختلال یادگیری که در سال تحصیلی 93-92 در پایه های چهارم، پنجم و ششم آموزش و پرورش ناحیه 1 و 2 شهر زاهدان مشغول به تحصیل بودند و به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند، انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه تبدیل شده 25 سوالی خودکارآمدی اجتماعی نوجوان(کنلی، 1989) بود که پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرانباخ 96 % بدست آمد، روایی پرسشنامه هم مورد تأیید جمعی از اساتید گروه روانشناسی و علوم تربیتی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون T مستقل تحلیل شد. یافته ها نشان داد تفاوت میزان خودکارآمدی اجتماعی دو گروه مراجعه کننده و عدم مراجعه معنادار است، به گونه ای که گروه مراجعه کننده از خودکارآمدی اجتماعی بهتری برخوردارند. اما در مشارکت و عملکرد اجتماعی بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر این نتیجه حاصل شدکه مراجعه به مراکز LD باعث بهبود علائم اختلال یادگیری و در نتیجه بهتر شدن خودکارآمدی اجتماعی دانش اموزان دارای اختلال یادگیری می شود اما در مشارکت و عملکرد اجتماعی بی تاثیر است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی اجتماعی ، عملکرد اجتماعی ، مشارکت اجتماعی و ناتوانی( اختلالات) یادگیری