مقایسه ی هوش اخلاقی، اقدام برای رشد فردی و رضایت از زندگی در افراد داوطلب و غیرداوطلب اهدای خون

هدف پژوهش حاضر بررسی هوش اخلاقی، اقدام برای رشد فردی و رضایت از زندگی در افراد داوطلب و غیرداوطلباهدای خون است . پژوهش حاضر از نوع مقطعی- مقایسه ای و جامعه آماری شامل کلیه افراد مرد داوطلب اهدای خون مراجعه کننده به پایگاه انتقال خون شهرستان خوی در سال 1393 شامل 7000 نفر بودند. در این پزوهش 30 نفربرای گروه داوطلب اهدا خون و 30 نفر برای گروه غیرداوطلب به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده مورد آزمون قرارگرفتند. داده ها با پرسشنامه های هوش اخلاقی، اقدام برای رشد فردی و رضایت از زندگی جمع آوری و با روش هایآماری تحلیل واریانس چندمتغیری (manova) و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایجنشان داد که بین دو گروه داوطلب و غیرداوطلب اهدای خون در متغیرهای رضایت از زندگی و چهار خرده مقیاسهوش اخلاقی شامل عمل کردن مبتنی بر اصول، قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران، اهمیت دادن خودجوش بهدیگران و راستگویی تفاوت معناداری وجود دارد، بدین معنا که میانگین داوطلبین اهدای خون در متغیرهای یاد شدهبالاتر از غیرداوطلبین می باشد. هم چنین، در ارتباط با متغیر اقدام برای رشد فردی بین دو گروه تفاوت معناداریمشاهده نشد . خرده مقیاس های هوش اخلاقی شامل عمل کردن مبتنی بر اصول، قبول مسئولیت برای خدمت بهدیگران، اهمیت دادن خودجوش به دیگران و راستگویی و متغیر رضایت از زندگی در بین افراد داوطلب اهدا خونبیشتر از افراد غیرداوطلب می باشد. لذا با شناسایی افرادی با این دسته از ویژگی ها می توان دست به تامین خون موردنیاز جامعه و موجبات کاهش نیاز به خون را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

اهداکنندگان خون ، هوش اخلاقی ، اقدام برای رشد فردی ، رضایت از زندگی