اثربخشی آموزش بهزیستی روان شناختی بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش بهزیستی روان شناختی بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم شهر اصفهان صورت پذیرفت. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه ی مادران دارای کودکان اتیسم مراجعه کننده به مراکز اتیسم شهر اصفهان(سه مرکز) در سال 1394 تشکیل می دادند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. متغیر مستقل آموزش بهزیستی روان شناختی و متغیر وابسته شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم بود. بدین منظور تعداد 30 نفر از مادران دارای کودکان اتیسم با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله آموزش بهزیستی روان شناختی را دو جلسه در هفته به مدت 2 ماه دریافت نمودند، در حالی که افراد گروه گواه این مداخله را دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده شامل پرسش نامه شادکامی (با پایایی 0/92) بود. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و استخراج داده های خام، تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و تحلیل کواریانس توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش 20 صورت گرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد، آموزش بهزیستی روان شناختی بر شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم تاثیر معناداری داشته است. بنابر یافته های پژوهش حاضر، می توان از آموزش بهزیستی روان شناختی جهت افزایش شادکامی مادران دارای کودکان اتیسم بهره برد.

کلیدواژه ها:

آموزش بهرزیستی روان شناختی ، شادکامی ، اتیسم