مقایسه تطبیقی روش‏های آموزشی - تربیتی مکتب رفتارگرایی و اسلام

در دنیایی زندگی می کنیم که علیرغم برخورداری از فرهنگ غنی و کامل اسلام،مکاتب ناقص بشری ،به طور مستقیم و غیر مستقیم در خانواده،مدرسه،رسانه و هر نهاد ی که با آموزش و تربیت سرو کار دارد،سیطره دارد.در بررسی حاضر، از میان رویکردهای متعدد موجود در زمینه تعلیم و تربیت، مبانی فلسفی و روشهای آموزشی رویکرد رفتارگرایی و دیدگاه اسلام، با استفاده از روش شناسی تحقیق کیفی و تکنیک تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفته است. روش بکار رفته در انجام این پژوهش، روش تاریخی و تحلیل محتوا بوده و در این تحقیق داده های بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل کیفی و مقایسه ای قرار گرفته اند. بررسی ها نشان می دهند محتوای تربیتی، نحوه گزینش وسازماندهی آن در اسلام به لحاظ توجه فوق العاده به ارزش انسان و از طرفی نوع نگرش به دانش، جامع وخاص بوده و بر خلاف مکتب رفتارگرایی دانش آموز محور ویا موضوع محور نبوده و براساس هدف نهایی آفرینش انسان که همانا سعادت دنیوی و اخروی است تنظیم می گردد. در اسلام علوم از سرچشمه واحدی بنام خدا نشات می گیرند ومحتوای تربیتی اسلام بیشتر دانش آموز محور است. برنامه درسی از نظر رفتارگرایان ،نتیجه محور بوده و برخلاف اسلام عموما غیر دینی است.نتیجه کلی اینکه تربیت درمکتب رفتارگرایی، بر آمده از نوع تعریف آنها از انسان ماهیتا و بالطبع در روشها نیز با اسلام متفاوت است. رویکرد تربیت در اسلام، روشهایی مانند الگوسازی، تمثیل و قصه گویی ، را در آموزش مورد استفاده قرارمی دهد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، رفتارگرایی ، روشهای آموزشی ، تربیت