رابطه خود شفقتی و هم جوشی شناختی با کیفیت زندگی دانشجویان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خود شفقتی و هم جوشی شناختی با کیفیت زندگی دانشجویان صورت گرفت. روش پژوهش توصیفی(غیر آزمایشی) از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز اردبیل تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای وبا استفاده از جدول مور گان 358 نفر از دانشجویان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس خود شفقتی فرم کوتاه، مقیاس هم جوشی شناختی و مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه و با استفاده نرم افزار آماری 21 SPSS تجزیه و تحلیل شدند .نتایج نشان داد بین هم جوشی شناختی با کیفیت زندگی دانشجویان رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین از بین مؤلفه های خود شفقتی، بین مهربانی با خود، احساس مشترک انسانی و ذهن آگاهی با کیفیت زندگی دانشجویان رابطه مثبت معناداری به دست آمد .به علاوه مهربانی با خود (0/11)،احساس مشترک انسانی(0/11)، ذهن آگاهی(0/22) و هم جوشی شناختی(0/51-) قابلیت پیش بینی متغیر ملاک را داشتند. در نتیجه می توان بیان نمود که خود شفقتی و هم جوشی شناختی در زمره متغیرهای مرتبط با کیفیت زندگی بودند و قابلیت پیش بینی کیفیت زندگی را دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، دانشجویان ، خود شفقتی ، هم جوشی شناختی